Επίκαιρα Θέματα:

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Εδώ έχει πάντα ήλιο

του Γιάννη Κοσμίδη
Φημιζόμαστε για το φιλότιμο ως λαός. Εκτός από την γνώμη των άλλων που μετράμε πολύ, δεν θέλουμε και να χαλάμε χατίρια. Οι στεναχωρημένες φάτσες ήταν πάντα αίτιο αλλεργίας για του Έλληνες. Έτσι λοιπόν, είδαμε και απόειδαμε και αφού αυτοί οι αφιλότιμοι οι κρατούντες δεν κάνουν αναδιάρθωση , την προτείνουμε μόνοι μας. Μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει δεν λέμε; Προεξάρχοντος του κ.Σημίτη, η Βάσω και ο (δικός μας) Πάρης την προτείνουν ανεπιφύλακτα.29  κατασκευαστές οικονομιών το συνιστούν ,εμείς; Ναι δεν μπορώ να πω, τους δίνω και ένα δίκιο. Αφού δεν βγήκαμε από τα ζόρια τώρα, δεν τραβάμε μια αναδιάρθρωση να ησυχάσουμε;Κρίσιμο δικό μου ερώτημα:Αναδιάρθρωση να κάνουμε 56.823.920 φορές και βάλε.Τα κακώς κείμενα στην χώρα να τα’αλλάξουμε;Νομίζω πως η απάντηση θα ήταν: Όλα κι όλα, όπως τα βρήκαμε έτσι θα τ’ αφήσουμε. Δεν θ’ αλλάξουμε εμείς τις παραδόσεις των τελευταίων 30 ετών. Γιατί να χαλάμε την ζαχαρένια μας άλλωστε; Τι με νοιάζει εμένα αν τον τάδε ή τον δείνα τον χώσανε σε μια θεσούλα ρουσφετολογικά; Θεσούλα στην οποία δεν έχει αντικείμενο και θα μπορούσε να μην υπάρχει; Τι με νοιάζει εμένα αν πάει ότι ώρα θέλει και φεύγει όταν τον πάρουν από το σπίτι πως είναι έτοιμο το φαγητό; Με καίει αν η νομενκλατούρα της κάθε βαθμίδας, ντύθηκε συνδικαλισμός και αρνείται οποιαδήποτε αλλαγή που θα την θίξει; Με νοιάζει εμένα που με περισσή υποκρισία κρώζουν για το δίκιο του εργάτη, αυτού του εργάτη που οι ίδιοι με την αμετροεπή  τους στάση κάνουν να χάνει το δίκιο του; Που όταν πάνε να πάρουνε τους παχυλότατους μισθούς, οδοιπορικά και συμπαρομαρτούντα δεν διαννοούνται καν πως είναι λεφτά που κόβουν από τον  εργάτη και το κάθε Έλληνα πολίτη που δήθεν υπερασπίζονται;
Με νοιάζει εμένα που οι ΔΟΥ(όχι το ΣΔΟΕ)σαμποτάρουν το TAXIS και το άλλο διαδικτυακό πρόγραμμα που  τους υποδεικνύει με on line διασταυρώσεις σε ποιούς να κάνουν έλεγχο; Με νοιάζει που οι εκπαιδευτικοί αρνούνται να κάνουν τις εκλογές τους σε ώρα μη εργάσιμη, αλλά με την πρώτη ευκαιρία λουφάρουν μέρα μαθήματος;. Με νοιάζει που οι νοοτροπία να μη κόβουμε αποδείξεις επιβαρύνει τελικά όλους προς όφελος του φοροδιαφεύγοντα;
‘Όχι άνθρωπέ μου δεν με νοιάζουν όλα αυτά. Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει. Να τραβήξουμε μια αναδιάρθρωση, να ησυχάσουμε. Να τα πατσίσουμε όλα  και βλέπουμε. 20-30 χρόνια θα κρατήσουμε το σημερινό status.Μέχρι τότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει, σιγά μην κάτσω να σκάσω. Το πολύ-πολύ να πληρώσουν οι επόμενες γενιές. Έτσι δεν διαποτίστηκα στην Νεοελλάδα; Μακριά από τον πισινό μου και όπου θέλει ας είναι .Ξαναρωτάω λοιπόν: εμένα τι με νοιάζει; Εδώ έχει πάντα ήλιο…

3 σχόλια:

παπαρολόγος είπε...

Δεν είναι τυχαίο ότι επέλεξαν την Ελλάδα πρώτη και καλύτερη για αυτή την ιστορία. Εκτός από χάλια οικονομία, έχουμε και χάλια μορφωτικό επίπεδο. Η επιβολή πορείας στο κοπάδι είναι εύκολη υπόθεση.

Λυπάμαι για τον ΓΑΠ που άργησε να πάρει χαμπάρι (ενώ είναι γνωστό πως αντιδρούν οι αγορές σε… οικονομικές απολογίες) τι θα γινόταν στις αγορές, κάτι που μας έχει στοιχίσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Αν η απολογία ερχόταν με άμεσα μέτρα και με έναν μηχανισμό επέμβασης που είχε συζητηθεί ΠΡΩΤΑ από τα γεγονότα, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα, ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!! Τώρα πληρώνουμε αυτό το ΧΑΖΟ λάθος. Λυπάμαι για τους εκβιασμούς του, αν πραγματικά κινδυνεύει η χώρα θα έπρεπε να το βουλώσει. Ήταν επιεικώς απαράδεκτη αυτή η πολιτική των 18 μηνών. Δεν βάζεις υποθήκη το μέλλον ενός λαού για έναν προσωπικό…ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ! Αυτό δεν είναι τσαμπουκάς, είναι βλακεία, και μάλιστα επικίνδυνη βλακεία!
Από την άλλη; Λυπάμαι για τον Σαμαρά που αποδεικνύει ότι δεν διαφέρει από τον ΓΑΠ στο κομμάτι των υποσχέσεων ως…αντιπολίτευση. Ενώ ΞΕΡΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ πως έχουν τα πράγματα διαλέγει να μας κάνει πολιτική …ΓΑΠ!!!
Λυπάμαι για τα μικρά κόμματα που αντί να προτείνουν κάτι, ως συνήθως λένε σε ΟΛΑ όχι, φωνάζουν για να φωνάζουν αλλά κανείς τους πραγματικά δεν νοιάζεται για τον μέσο Έλληνα που σήμερα χάνει την δουλειά του, και λόγω χρεών προς τις τράπεζες δεν έχει να προσφέρει ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ στα παιδιά του.
Λυπάμαι για το πολιτικό μας σκηνικό, για τους λοχίες της εύκολης θέσης, μιας θέσης δημόσιων σχέσεων και πλουτισμού, μιας θέσης που ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ δεν ενδιαφέρθηκαν να αναλάβουν για να εργαστούν για αυτήν.

Η ελπίδα μου;;; Ω ναι… έχω. Πάντα τα προβλήματα μετατρέπουν τις καρέκλες στο πολιτικό σκηνικό σε… ηλεκτρικές! Κάθε λάθος σήμερα στοιχίζει… και κάθε λάθος φαίνεται! Όλοι μας είμαστε πιο ψαγμένοι… και οι…..πέτρες δεν αργούν! Εξάλλου υπάρχουν αποδείξεις παντού για αυτό. Τα προβλήματα φέρνουν γκρίνια και η γκρίνια… αναταραχές!
Τον γκρεμό δεν τον υπολογίζεις όταν είσαι μακριά του… πρέπει να φτάσεις στην άκρια του για να καταλάβεις τι σε περιμένει αν πέσεις!

Δυστυχώς …η Ελλάδα με αυτά και αυτά αναγκάζετε να έχει…νταντάδες… τις φέραμε, αυτές τώρα μας «επιτηρούν» Δεν είναι η πρώτη φορά (παράδειγμα… τα ξένα κόμματα… Γαλλικό, Αγγλικό, Ρώσικο …αν θυμάστε)

Εκτός από τα οικονομικά μας και τα νεύρα μας, αυτή η κρίση κτυπάει και την υπερηφάνεια μας. Ολοι μας θα πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε το «ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ» και να δούμε το «ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ» και το «ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ»

Όχι… δεν στηρίζω καμία κυβέρνηση και καμία αντιπολίτευση με τα παραπάνω. Εξάλλου αυτή είναι η αλήθεια, και δεν έχει καμία απολύτως σημασία το κυβερνητικό σχήμα. Σε μία άλλη χώρα μάλιστα, τα κόμματα θα είχαν κάνει την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας… απλά οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ!

Όπως μας δείχνουν τα οικονομικά στοιχεία χωρών όπως η Βρετανία ή η Ιαπωνία, το χρέος δεν χρεοκοπεί μια χώρα αλλά οι πολιτικές επί του χρέους και ο τρόπος διαχείρισης των οικονομικών της. Μπορείς κάλλιστα να βαρέσεις κανόνι για ελάχιστα χρέη (Αργεντινή) και να επιβιώσεις με πολύ μεγαλύτερα. Εμείς έχουμε δύο στόχους στην Ελλάδα.
1ον Μείωση κατά το δυνατόν του μεγέθους του δημόσιου τομέα (ΚΑΛΑ ΤΟ ΠΑΝΕ… δεν υποστηρίζω μαζικές απολύσεις… η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη στον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε να βρουν δουλειά οι συμπολίτες μας που θα έχαναν τις δουλειές τους σε αυτό το σενάριο)
2ον Επιθετική ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα έτσι ώστε να επιμεριστεί το κόστος του δημόσιου τομέα, να μειωθεί η ανεργία (ταυτόχρονη βελτίωση του ασφαλιστικού συστήματος) και να επιμεριστεί το κόστος του κράτους σε περισσότερες μονάδες, άρα να μπορεί να μειωθεί η φορολογία (και η άμεση, και η έμμεση).

παπαρολόγος είπε...

Χρεοκοπία θεωρητικά μπορεί να κάνει μια χώρα με ισχυρή αυτάρκεια... τόσο σε θέματα τροφίμων όσο και σε θέματα διασποράς
Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο
εργασίας και ενέργειας.
Και πάλι επιπτώσεις θα υπάρχουν αλλά σαφώς μικρότερες για τους πολίτες.
Μια τέτοια χώρα είναι και η Αργεντινή όπου και πάλι είχαμε σοβαρά θέματα επιβίωσης των πολιτών και εξεγέρσεις μιας και σε πρώτη φάση κανείς δεν ήθελε να δουλέψει ΔΩΡΕΑΝ υπέρ του κοινού καλού.

Στην Ελλάδα όμως;
Στην Ελλάδα θα σταματήσουν οι πληρωμές... όλες, όχι κάποιες επιλεκτικά! Εδώ σταμάτησαν τόσες και τόσες πληρωμές στον ιδιωτικό τομέα μόνο και μόνο με το άκουσμα της πιθανότητας... φαντάσου να γίνει γεγονός.
Ποιος θα πληρώσει δάνεια; Κανείς!
Άρα οι τράπεζες γιατί να εξοφλούν τις υποχρεώσεις τους; (τόκοι - καταθέσεις)
Που λοιπόν θα βρει λεφτά ο...λεφτάς επιχειρηματίας για να πληρώσει τους ιδιωτικούς υπαλλήλους;
Ποιος θα δουλέψει στην ΔΕΗ τσάμπα για να έχουμε ρεύμα;
Ποια εταιρεία θα φέρει πετρέλαιο στην χώρα μας γνωρίζοντας ότι δεν θα πληρωθεί;
Ποιος θα δώσει τρόφιμα και ένδυση στην χώρα μας γνωρίζοντας ότι δεν θα πληρωθεί;
Η χώρα μας πως θα πληρώσει τον στρατό της προκειμένου να αντικρούσει μια απαίτηση πχ.... της Τουρκίας;
Γιατί οι διεθνείς οργανισμοί να μας στηρίξουν όταν πχ η Τουρκία πιστέψει ότι κινδυνεύουν οι "τούρκοι" κάτοικοι της Θράκης;
Ποιος θα μας προστατέψει σε περίπτωση έκρηξης των μεταναστών στην χώρα μας, που δεν θα έχουν να φάνε;
Ποια θα είναι η αξία των περιουσιών μας, κινητών και ακίνητων σε ένα οικονομικό περιβάλλον μηδενικής ζήτησης;
Ποιος θα πάει να δουλέψει δωρεάν στις επιχειρήσεις ύδρευσης προκειμένου να έχουμε νερό;
Ποια επιχείρηση θα μας προμηθεύσει ρουχισμό;
Που θα πάνε τα παιδιά μας να μάθουν γράμματα; (ακόμα και…ιδιαίτερα)
Τι θα κάνουν οι επιχειρήσεις με ξένες διοικήσεις που εδρεύουν στην χώρα μας;
Τι θα πάθουν οι υπάλληλοι τους;
Πως θα αντιμετωπίσουμε την εγκληματικότητα; (εδώ ΜΕ αστυνομία και λοιπές «φίλιες δυνάμεις» δεν μπορούμε…φανταστείτε χωρίς αυτές)
Ποιος θα μεσολαβεί σε περίπτωση αντιδικιών μεταξύ πολιτών; (θα εφαρμόσουμε τον νόμο της βεντέτας;;;)
Με τι εμείς θα αποζημιώσουμε αυτούς που μας προσφέρουν τις υπηρεσίες τους;
Ακόμα και σήμερα η χώρα μας και ειδικότερα οι Έλληνες δεν έχουν και τόσο καλή «πίστη» στο εξωτερικό, και αυτό το γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι εισαγωγείς μας που ακόμα και σε εποχές «χρυσές» για την χώρα μας, προκατέβαλαν τα χρήματα και μετά…λάμβαναν τα κοντέινερς…

Μερικά από τα ερωτήματα τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν πριν την μεγάλη και τόσο «εύκολη» θέση μερίδας ανθρώπων, κυρίως του εξωτερικού που λειτουργούν με την λογική: Εγώ δεν έχω συναλλαγές μαζί τους, άρα δεν με ενδιαφέρει αν χρεοκοπήσουν…

Χρεοκοπία… δεν σημαίνει απλά ότι το κακό κράτος δεν θα πληρώσει τους κακούς (;) δημόσιους υπαλλήλους. Μια χρεοκοπία δεν έχει μονάχα οικονομικές συνέπειες!!! Μια χρεοκοπία έχει και κοινωνικές συνέπειες, πολύ σημαντικότερες από τις οικονομικές.

Ανώνυμος είπε...

Έχω βαρεθεί να ακούω για την αναδιάρθρωση και το κούρεμα. Αυτός δεν είναι δημόσιος βίος, αλλά το μπαρμπέρικο της Ευρώπης. Ωραία, λοιπόν, ας πούμε ότι αύριο το πρωί αποφασίζουν να κουρέψουν την Ελλάδα. Θα χάσουν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες. Κι έπειτα θα κουρέψουν την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Θα χάσουν πάλι οι τράπεζες των συμμάχων. Και το ερώτημα είναι: Χάνουν ποτέ αυτοί;

Η απάντηση είναι πως όχι! Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, οι ισχυροί πολιτικά και στρατιωτικά είναι σε θέση να αλλάξουν ανά πάσα ώρα τους κανόνες και να τους φέρουν στα μέτρα τους. Πάρτε για παράδειγμα τον κ. Σαρκοζί, ο οποίος ζητά σήμερα (απαιτεί ή επιβάλλει) αναθεώρηση της συνθήκης του Σένγκεν. Η υφιστάμενη συνθήκη δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Γαλλίας και ήρθε η ώρα να «αναμορφωθεί», να «αναδομηθεί». Θα το πετύχει, ακόμη κι αν η νέα συνθήκη δεν έχει σχέση με την παλιά...

Η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας δεν συμφέρει τους ισχυρούς της Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Αν τους συνέφερε θα είχε γίνει χτες. Μπορεί υπό όρους να συμφέρει τον ελληνικό λαό, αλλά θα ήταν αφελές να πιστέψουμε ότι σε κάθε τους απόφαση σκέπτονται το συμφέρον των Ελλήνων ή των Πορτογάλων ή των Ιρλανδών.

Αν κάτι αξίζει λοιπόν τον κόπο να σκεφτούμε είναι πως θα εξελιχτούν τα πράγματα έτσι ώστε να μην χάσουν τελικά οι «μεγάλοι». Όσο κι αν σκέφτομαι, πάντως, αδυνατώ να βρω ένα λογικό σενάριο. Ή αλλιώς, όποια παραδοχή κι αν πάρουμε καταλήγουμε στο τέλος στο κούρεμα και στο φαινόμενο του ντόμινο. Εκτός κι αν αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα. Αν με κάποιον μαγικό τρόπο αλλάξουν και πάλι οι όροι του παιγνιδιού. Όπως επιχειρείται να συμβεί με τη συνθήκη Σένγκεν.

Το πρόβλημα είναι πολιτικό και έτσι πολιτική θα πρέπει να είναι και η λύση.

Αυτός δεν είναι ΠΑΡΗΣ είναι ο ΠΑΠΑΡΗΣ

Το Προφίλ μας