Ζούμε εδώ και καιρό στα όριά μας. Πνευματικά, σωματικά και ψυχικά με
χιλιάδες ζητήματα που αφορούν στην καθημερινή μας επιβίωση να είναι κάτι
παραπάνω απο πιεστικά. Και είναι αλήθεια ότι όταν είσαι τόσο
βασανισμένος, όπως η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας αυτή τη στιγμή,
είναι δύσκολο να δεις το πρόβλημα του διπλανού σου. Ψάχνεις μόνο να
βρεις αυτόν που φταίει για την κατάντια μας.
Το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης το κρύψαμε πολλά χρόνια κάτω απο το χαλί. όσο είχαμε την προηγούμενη ζωή μας, δεν ασχολούμασταν για να πούμε την αλήθεια. Είχαμε, ίσως, και μεγαλύτερο περιθώριο να είμαστε θεωρητικοί κι ας μην πιστεύαμε πλήρως σε όσα λέγαμε για τα περί ενσωμάτωσης των ξένων στην κοινωνία μας. Γιατί όλα αυτά κρίνονται στην πράξη. Όταν έρθει ο «άλλος» δίπλα σου και αποτελεί μέρος της πραγματικότητάς σου.
Κι αν σήμερα η κατάσταση σε ότι αφορά στη διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης έχει ξεφύγει, είναι γιατί στην ουσία δεν έγινε καμία σοβαρή κίνηση έως τώρα. Κανένα στρατόπεδο, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι η λύση στην κατάσταση. Οχι γιατί δεν το θέλουν οι τοπικές κοινωνίες, αλλά γιατί οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτά κάνουν έναν άνθρωπο να ντρέπεται που φοράει ρούχα κι έχει να φάει. Μα, κυρίως γιατί δεν μπορείς να αποφασίζεις μέσα σε λίγες μέρες και χωρίς υποδομές να στείλεις 1000 ανθρώπους σε σκηνές, χωρίς καμία προετοιμασία μόνο και μόνο για να αδειάσεις προεκλογικά το κέντρο της Αθήνας. Αυτό είναι που λειτουργεί εμπρηστικά για τις τοπικές κοινωνίες και βγάζει στην επιφάνεια επικίνδυνες λογικές που υπηρετούνται με συνέπεια από διάφορα ακραία στοιχεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου