Παναγιώτατε, Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Ἡμέρα εὐφροσύνης σήμερον, διότι σύμπασα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὑμνεῖ, ψάλλει, δοξολογεῖ καὶ γεραίρει τοὺς δύο μεγάλους, τούς κορυφαίους τῶν Ἀποστόλων, τοὺς στύλους τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Ἀπόστολο Πέτρο καὶ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο.
Ὁ Πέτρος; Ἰουδαῖος. Καί στήν πίστη ἐντός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀναζητώντας τόν Μεσσία. Στό ἐπάγγελμα; Ψαράς. Στήν γνώση; Ὀλιγογράμματος. Καί στόν χαρακτήρα; Αὐθόρμητος, αἰσθηματίας καί εἰλικρινής.
Ὁ Παῦλος; Στό θρήσκευμα ζηλωτής Φαρισαῖος, ὅπως ὁ ἴδιος σημειώνει στήν πρός Φιλιππισίους ἐπιστολή του: «Τήν ὀγδόην ἡμέραν περιτμήθηκα. Κατάγομαι ἀπό τό Ἰσραηλιτικόν γένος, ἀπό τήν φυλήν τοῦ Βενιαμίν. Εἶμαι Ἑβραῖος ἀπό Ἑβραίους. Ὡς πρός τόν νόμον Φαρισαῖος. Ὡς πρός τόν ζῆλον διώκτης τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς πρός τήν δικαιοσύνην τοῦ νόμου ἐζοῦσα ἄμεμπτος» (Φιλιππησίους, 3, 5-7). Στήν γνώση; Μαθητής τοῦ μεγάλου Νομοδιδασκάλου Γαμανιήλ καί σπουδαῖο στέλεχος καί διακεκριμένος στό Ἱεροκρατικό κατεστημένο τοῦ Ἑβραϊκοῦ Συνεδρίου. Καί ἐπιπλέον Ρωμαῖος πολίτης.
Δύο διαφορετικοί κόσμοι, στήν γνώση, τήν καταγωγή καί τό ἐπάγγελμα. Τό μόνον κοινόν πιστοί στόν Μωσαϊκόν Νόμον! Ἐντούτοις εἶναι διαφορετικοί στήν ἔκφραση τῆς πίστεως καί στήν συμπεριφορά.
Ὁ Πέτρος θρησκευόμενος, περιμένει τόν Χριστό, τόν γνωρίζει, τόν ἀποδέχεται στήν πρόσκληση καί ἐλεύθερα καί ἀβίαστα γίνεται μαθητής Του καί Ἀπόστολος. Στό πάθος τοῦ Σωτῆρος φόβος τόν καταλαμβάνει καί τόν ἀπαρνῆται τρεῖς (3), ὅμως μετανοεῖ μετά δακρύων καί ἀποκαθίσταται ἀπό τόν φιλάνθρωπο Θεό.
Ὁ Παῦλος ζηλωτής καί τυπολάτρης, θρησκόληπτος περί τόν Μωσαϊκόν Νόμον, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνῃ ὄργανον καί ἐργαλεῖον στόν φθόνον καί στίς συμπεριφορές τῶν Γραμματέων καί τῶν Φαρισαίων ἐναντίον τοῦ Θεολέκτου Στρατοῦ τοῦ Σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Σωτῆρος τοῦ κόσμου Ἰησοῦ Χριστοῦ: «ὅς οὐκ εἰμί ἰκανός καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. 15, 9-10), καθώς ὁ ἴδιος σημειώνει. Καί ὅμως αὐτός ὁ διώκτης προσκαλεῖται ἀπό τόν Θεόν νά γίνῃ μαθητής του, «σκεῦος ἐκλογῆς του» καί ἐκεῖνος ἐλευθέρως καί ἀβιάστως ἀποδέχεται τήν πρόσκληση, ἀποτάσσει «τόν παλαιόν ἄνθρωπον» καί διά τῆς μετανοίας, γίνεται κήρυξ τῆς ἀληθείας καθίσταται καί ἀνακηρύσσεται Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν.
Ποῖον τό συμπέρασμα καί ποῖοι λόγοι κατέστησαν τούς δύο αὐτούς διαφορετικούς κόσμους «ἕν» ἤ ὅπως ψάλλῃ ἡ Ἐκκλησία μας «...τούς διῃρημένους τοῖς σώμασι, καί ἡνωμένους τῷ Πνεύματι...» (Ἰδιόμελο Στιχηρό τοῦ Ἐσπερινοῦ τῆς 29ης Ἰουνίου) καί τούς ἐπέβαλαν στό μάτι τοῦ Θεοῦ ὡς στύλους τῆς Ἐκκλησίας;
α) Ἡ ἐλευθέρα ἀποδοχή τῆς προσκλήσεως ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά καταστοῦν κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου του καί
β) Ἡ μετάνοια, ἡ εἰλικρινής καί καρδιακή μετάνοια ὡς ἡ ἀπόταξη τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου
Παναγιώτατε, Πάτερ καί Δέσποτα, χαιρόμεθα καί ἀγαλλόμεθα διότι σ’ αὐτήν τήν πανεπίσημον ἡμέραν καί λαμπράν ἑορτήν, ἔχομεν τήν μεγάλην καί ἰδιαιτέραν τιμήν καί εὐλογίαν κλῆρος, ἄρχοντες καί ὁ θεοφιλής λαός τῆς Κοζάνης νά ἀπολαμβάνομεν πνευματικά τήν τέλεσιν καί προσφοράν τοῦ Μυστηρίου τῆς Ζωῆς καί Σωτηρίας ἀπό τάς ἰδικάς Σας τιμίας χείρας. Νά συνεορτάζωμεν τούς Μεγάλους Ἀποστόλους ἀλλά καί διδασκάλους, οἱ ὁποῖοι μᾶς διδάσκουν ὅτι οὐδείς σώζεται ἄνευ μετανοίας καί ἐξομολογήσεως.
Παναγιώτατε, ὡς ἀντίδωρον τῆς ἰδικῆς Σας πνευματικῆς δωρεάς, οἱ πατέρες αὐτοῦ τοῦ πανίερου καί περικαλοῦς Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Κυριακός, οἱ πρεσβύτεροι π. Κωνσταντῖνος καί π. Ἰωάννης, Σᾶς προσφέρουν ἐγκόλπιον ἀρχιερατικόν, καί τήν ταπεινήν παράκλησιν νά τούς ἐνθυμῆσθε στάς Πατριαρχικάς εὐχάς καί προσευχάς.
ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου