Επίκαιρα Θέματα:

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Ανατροπή του Γεωπολιτικού Σχεδιασμού;

Σε προηγούμενο άρθρο μου στο Φιλελεύθερο προσπάθησα να αναλύσω την εξελισσόμενη νέα τάξη πραγμάτων και ισορροπιών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ιδιαίτερα μετά την αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας με παρέμβαση των ΗΠΑ και αναθέτοντας στρατηγικό ρόλο στις χώρες αυτές για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Με δύο βασικούς στόχους.


Α. Τον έλεγχο των πλούσιων κοιτασμάτων σε υδρογονάνθρακες που βρίσκονται απέναντι από τις ακτές της Κύπρου, του Ισραήλ, της Τουρκίας , του Λιβάνου και της Αιγύπτου και των αγωγών φυσικού αερίου.

Β. Τη σύμπηξη συμμαχίας για συλλογική δράση σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Συρία και Λίβανο, με στόχο την Ισπολλάχ και απομάκρυνση του ΄Ασσαντ και με απώτερο στόχο την αντιμετώπιση της απειλής από το Ιραν.

Τέλος έθετα ερώτημα για το ποια θα ήταν τελικά η αντίδραση της Ρωσσίας με τη δημιουργία ισχυρής συμμαχίας με την Κίνα και άλλους δυνητικούς συμμάχους , όπως τη Βόρεια Κορέα , το Ιράν τη Συρία ακόμη και χώρες που επεκράτησαν νέα καθεστώτα όπως τη Λιβύη και την Αίγυπτο.
Ήδη οι κινήσεις των δύο στρατοπέδων ξεκίνησαν να καταγράφονται.  Εκείνο όμως που πολύ πρόσφατα άρχισε να προδιαγράφεται είναι η συνεχώς αυξανόμενη αντίδραση χωρών που ανήκουν στο συμμαχικό στρατόπεδο με κορμό τον άξονα Ρωσίας –Κίνας.  Ακόμα και οι πρόσφατες πολεμικές ιαχές από τη Βόρειο Κορέα, καταδεικνύουν έμμεσα αλλά σαφώς την πιο πάνω ισχυροποιούμενη συμμαχία Ρωσίας-Κίνας. Είναι ίσως η πρώτη φορά που η Κίνα μπαίνει τόσο δυναμικά και αποφασιστικά σε ένα τόσο μεγάλο γεωπολιτικό χώρο δράσης της Ευρασίας. Προφανώς ο εξελισσόμενος Παγκόσμιος  οικονομικός πόλεμος να υποχρεώνει την Κίνα να κινηθεί αποφασιστικά. 
Γι’ αυτό και η σύμπηξη μιας τέτοιας συμμαχίας που εκτός των άλλων έχει σχέση με ζωτικά συμφέροντα αυτών των χωρών αλλά και ενδυναμώνουν τη θέση τους στο Γεωπολιτικό γίγνεσθαι,  ιδιαίτερα τη Ρωσία που νοιώθει ιδιαίτερα ενοχλημένη και από την Ευρώπη και ιδιαίτερα τη Γερμανία.

Φαίνεται πως αφυπνίσθηκε η Ρωσική αρκούδα και όχι μόνο θέλει να αποτρέψει την απομάκρυνση της από τη Συρία, αλλά αντίθετα θέλει να στερεώσει και να ενισχύσει την παρουσία της στην περιοχή με στόχο να έχει τη δυνατότητα κάποιου σημαντικού ελέγχου στις ενεργειακές πηγές της περιοχής.  Αυτό άλλωστε διασφαλίζει  και τους υφιστάμενους ανοικτούς διαδρόμους των αγωγών φυσικού αερίου από τη Ρωσία.  ΄Ετσι ίσως η Ρωσία θα μπορεί ευκολότερα να ″τρίξει τα δόντια″ στους σκληρούς της Ευρωζώνης.  Γι αυτό φαίνεται πως πίσω από τα χαμόγελα στη συνάντηση Μπαρόζο-Μετβέτεφ,  ο τελευταίος υπενθύμισε την εξάρτηση της Ευρώπης σε φυσικό αέριο αλλά και τη δυνατότητα της Ρωσίας με χρηματοπιστωτικά παιγνίδια (ενισχυμένη και από τους ισχυρούς της Εταίρους)  να απειλήσει και  να κλονίσει ακόμα και το οικοδόμημα της Ευρωζώνης που ήδη δέχεται αναταράξεις από όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου με τις αντιδράσεις των κοινωνιών τους).

 ΄Ισως αυτές οι εξελίξεις ήδη να προβληματίζουν τον άξονα ΗΠΑ, Ισραήλ, Τουρκίας,  αλλά και τη Γερμανία που ελέγχει πλήρως την Ευρωζώνη.  Ιδιαίτερα όμως καθοριστική θα είναι η στάση του Ισραήλ  στο οποίο συγκεντρώνονται ήδη τα πυρά εχθρικών δυνάμεων όπως η Ισπολλάχ και το Ιράν . Και δεν θα ήθελε να συγκεντρώσει ακόμα περισσότερα και πιο ενισχυμένα πυρά, μετά από τη σύμπηξη του συμμαχικού μετώπου Κίνας-Ρωσίας και άλλων χωρών που καταδεικνύεται ότι δεν θα μείνουν απαθείς σε μια πολεμική σύγκρουση, ενώ την ίδια ώρα οι εχθροί του Ισραήλ τελικά θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο.  Γι αυτό το Ισραήλ δεν θα ήθελε μια τέτοια εξέλιξη, αφού ουσιαστικά θα είναι το πρώτο ″ΘΥΜΑ″ μιας τέτοιας αναμέτρησης.
Βλέπουμε ότι η δυναμική και ραγδαία αντίδραση της Ρωσίας με τη σύμπηξη μιας ισχυρής συμμαχίας με την Κίνα και άλλες χώρες δεν μπορεί να αφήσει πρωτίστως το Ισραήλ,  αλλά και τις ΗΠΑ αδιάφορους.

΄Ισως να μην προέβλεψαν αυτή την εξέλιξη και ιδίως την αποφασιστικότητα της Ρωσίας και της Κίνας.  Επίσης ίσως να μην ανέμεναν τη στάση χωρών όπως της Λιβύης, της Αιγύπτου, ακόμα και του ΙΡΑΚ που θα μπορούσαν για λόγους και θρησκευτικούς να εξελίσσονταν εν δυνάμει αντίπαλοι του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Τουρκίας. Αυτό αποτυπώθηκε ενδεικτικά από τις αντιδράσεις των χωρών αυτών σε μια ενδεχόμενη αναμέτρηση των δύο στρατοπέδων.  ΄Ισως όσον και αν φαίνεται παράξενο, αυτοί που ήθελαν την απομάκρυνση του ΄Ασσαντ από τη Συρία να κάμνουν τώρα δεύτερες σκέψεις βλέποντας την κατάληξη από την ανατροπή των καθεστώτων στην Αίγυπτο και στη Λιβύη. Το Ισραήλ, ίσως υποχρεωθεί στην ακύρωση  όλων των σχεδιασμών για άμεσες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και τη διάλυση της συμμαχίας του με την Τουρκία με ένα  ″βελούδινο διαζύγιο″. Το γεωπολιτικό πόκερ θα συνεχισθεί και ίσως να δούμε δραματική αναδίπλωση των σχεδιασμών των ΗΠΑ για ευθέτερο χρόνο και ίσως μάλιστα να αναζητηθούν  και τρόποι εκτόνωσης της κατάστασης χαμηλώνοντας τους  τόνους ακόμα και με το Ιραν και τη Βόρεια Κορέα.  Σε μια τέτοια εξέλιξη είναι φανερό ότι  η Ρωσία όχι μόνο θα επανέλθει στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου , αλλά θα είναι και πιο ενισχυμένη.  Όμως και η ανθρωπότητα θα ανακουφισθεί, αφού έτσι θ’ αποφευχθεί μια μεγάλη και αιματηρή σύγκρουση με τεράστιες διαστάσεις στην περιοχή της Ευρασίας,  και κυρίως της Μέσης Ανατολής.  Η Κύπρος πλησίον των εστιών ανάφλεξης, μια ανατροπή του πολεμικού σκηνικού θα την αφήσει κερδισμένη,  αλλά και απαλλαγμένη από τον κίνδυνο μιας ισχυρής συμμαχίας Τουρκίας – Ισραήλ.  Δεν θα μπορούσε να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο εσπευσμένα να αναθεωρήσει τη στάση της και η Γερμανία και κατ’ επέκταση η Τρόικα μέσα στις επόμενες μέρες για εξευμενισμό της Κύπρου.  ΄Ισως να το δούμε στις επόμενες λίγες μέρες, το ίδιο όμως είναι ενδεχόμενο να συμβεί και με κινήσεις της Μόσχας προς Λευκωσία.
Το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ραγδαίες και εναλλασσόμενες γεωπολιτικές εξελίξεις που θα κινούνται πάνω σε πολύ λεπτές ισορροπίες. Πρέπει ως Κύπρος μέσα σ’ αυτό το νέο γεωπολιτικό γίγνεσθαι που μας επηρεάζει άμεσα να το μελετήσουμε σύντομα αλλά προσεχτικά και επιστημονικά και σίγουρα  χρειαζόμαστε διεθνούς φήμης ειδικούς αναλυτές ως συμβούλους περισσότερο και από οικονομολόγους.
Και πάντοτε πρέπει να  συνδέουμε  αυτές τις εξελίξεις με το ενδεχόμενο απόφασης εξόδου από τα δεσμά της Τρόικας που η τελευταία ουσιαστικά μας σπρώχνει εκτός Ευρωζώνης.

Νίκος Κλεάνθους,
Πρώην Αναπληρωτής  Πρόεδρος & Βουλευτής
ΔΗΚΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Το Προφίλ μας