Η στάση πληρωμών είναι δικαίωμα και όχι η απάτη...

«Για λόγους συμβολικούς και πολιτικούς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πληρώνει τα χαράτσια.
Όπως αποκάλυψε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Στρατούλης μιλώντας στην «Κοινωνία ώρα Mega», στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πληρώσει το χαράτσι.
Ο κ. Στρατούλης ανέφερε περιστατικό στο οποίο η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα σε πολίτες που δεν έχουν πληρώσει το χαράτσι. Τότε, ο βουλευτής της ΝΔ Άρης Σπηλιωτόπουλος τον ρώτησε εάν έχει κοπεί το ρεύμα στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει τονίσει πως δεν πλήρωσε το χαράτσι.

Όχι δεν το πλήρωσε και δεν του έκοψαν. Προφανώς του το πήγαν στην εφορία. Όπως και σε μένα και σε πολλά άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτές που δεν πληρώσαμε το χαράτσι, απάντησε ο κ. Στρατούλης…».
Το να μην πληρώνεις τα χαράτσια και τους φόρους μπορεί να τιμωρείται, αλλά
αποτελεί πολιτική στάση. Θα είχε ηθική υπόσταση και πολιτική εντιμότητα αν συνοδευόταν και από μια πρόταση κάλυψης του ελλείμματος που δημιουργεί η στέρηση εσόδων που έχουν προϋπολογιστεί.
Η πορεία των εσόδων αποδεικνύει πως η κοινωνία έχει εξαντλήσει την φοροδοτική της ικανότητα. Η λύση είναι η μείωση του κράτους και των δαπανών και με απολύσεις πρωτίστως.
Η απάτη
Το να υποστηρίζεις πως θα επαναφέρεις του μισθούς και το δημόσιο, με ένα άρθρο, εκεί που ήταν προ μνημονίου, ή πως θα προσλάβεις άλλους 100.000 στο δημόσιο προκειμένου να τονώσεις τη ζήτηση και να μη πληρώνεις ούτε τους φόρους που χρειάζονται για να πληρωθούν και οι ήδη υπάρχοντες αργόσχολοι, είναι απάτη.
Εκτός αν εκπροσωπείς την τάξη των φοροφυγάδων και φοροκλεπτών που δεν έχουν καμιά αντίρρηση να ανέβουν οι φόροι στο 100% του εισοδήματος, αφού οι ίδιοι δεν πληρώνουν φράγκο.
Όποιος δεν πληρώνει τους φόρους στο ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να απαιτεί από αυτό για ανάλογες υπηρεσίες. Αντιστρόφως, αν το ελληνικό δημόσιο δεν προφέρει τις στοιχειώδεις υπηρεσίες για τις οποίες έχει συγκροτηθεί και απαιτεί υψηλούς φόρους γι’ αυτό, ο καθένας έχει δικαίωμα να πει όχι στη ληστεία…
Η αριστερά
Η αριστερά μιλάει για ανυπακοή και ηγείται κινημάτων άρνησης πληρωμής εισιτηρίων, χαρατσιών και φόρων, για λόγους βραχυπρόθεσμης μικροπολιτικής σκοπιμότητας, με τραγικές συνέπειες στη συνέχεια για την ίδια και για τη χώρα.
Μια ανάλογη τακτική δεν έχει κανένα κόστος για ένα κόμμα του 4%-5% που δεν «βλέπει» εξουσία. Ένα κόμμα εξουσίας όμως, αν έχει εθίσει μεγάλο μέρος του κοινού σε παραβατικές συμπεριφορές άρνησης πληρωμής φόρων και διοδίων, επενδύσεων στη περιοχή του, δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί στη εξουσία στη συνέχεια, έστω και για μήνες, καθώς η συμπεριφορά που απορρέει από το δόγμα όλοι εναντίον όλων θα γενικευτεί.
Το ‘χει αντιληφθεί ο ηγετικός πυρήνας, αλλά τώρα φαίνεται πως δεν μαζεύεται η κατάσταση.
Η στάση πληρωμών είναι δικαίωμα
Τα πράγματα είναι απλά, αν η κομματοκρατία (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) έχει κάνει το ελληνικό δημόσιο πρυτανείο για την πολιτική της πελατεία, ο καθένας θεμελιώνει το ηθικό δικαίωμα για να αποφεύγει να πληρώσει τους φόρους.
Αν το ελληνικό δημόσιο δεν προσφέρει τις βασικές υπηρεσίες για την οποίες οι φορολογούμενοι το συντηρούν, στοιχειοθετεί το δικαίωμα άρνησης καταβολής των φόρων. Δωρεάν παιδεία με υποχρεωτική ιδιωτική παραπαιδεία π.χ. δεν είναι δωρεάν παιδεία. Το ίδιο και υγεία με φακελάκι ή δημόσια υπηρεσία με «λαδάκι». Το ίδιο με επίορκους, κηφήνες κλπ.
Η αριστερά λόγω πολιτικού αναλφαβητισμού της νεότερης γενιάς δεν γνωρίζει πως η ανυπακοή δεν ανήκει στο δικό της «οπλοστάσιο» πολιτικών πρακτικών. Στην Σοβιετία ανυπακοή σήμαινε NKVD, Λαυρέντης Μπέρια και καταναγκαστικά έργα.
Στα ΚΚ διαφωνία σημαίνει διαγραφή και σπίλωση του ονόματος γιατί, αφού μια είναι η αλήθεια, δεν δικαιούται κάποιος να έχει άλλη άποψη, πόσο μάλλον πρακτική.
Η ανυπακοή είναι στοιχείο των φιλελεύθερων αστικών δημοκρατιών με βαθιές ρίζες στην πολιτική φιλοσοφία του διαφωτισμού.
«Το δικαίωμα της ανυπακοής θεμελιώθηκε από τους εισηγητές του φιλελευθερισμού, αποτελεί καταστατικό γνώρισμα της αστικής δημοκρατίας και βρίσκει πρόσφορο έδαφος μόνο εντός αυτής. Η αναγνώριση του δικαιώματος της ανυπακοής μια μειοψηφίας απέναντι στην πλειοψηφία είναι ξένη προς την μαρξιστική παράδοση.
Επομένως το κάλεσμα σε ανυπακοή δεν πρέπει να θωρείται πρελούδιο σοσιαλιστικής επανάστασης. Αντιθέτως, συνιστά έκκληση των πολιτών μια φιλελεύθερης δημοκρατίας προς την εξουσία που έχουν διορίσει, απ’ την οποία ζητούν να μην παραβιάζει την καταστατική της συμφωνία.
Είναι ο Τζων Λοκ, στην Δεύτερη Πραγματεία περί Κυβερνήσεως, που θεωρείται η κοιτίδα του πολιτικού φιλελευθερισμού, που θεμελιώνει το δικαίωμα της αντίστασης των πολιτών απέναντι σε μια αυταρχική εξουσία».*
Παραβιάζει λοιπόν η κυβέρνηση και η πολιτική εξουσία εν γένει την καταστατική συμφωνία με την κοινωνία; Φυσικά και την παραβιάζει κατ’ εξακολούθηση και παρά φύσει.
Ο τρόπος που έχει δομήσει τον δημόσιο τομέα για τη συντήρηση του οποίου απαιτεί την μέχρι δήμευση της περιουσίας υψηλή φορολογία δεν τηρεί ούτε αξιοκρατικούς κανόνες και κατά συνέπεια την ισότητα των πολιτών απέναντι στο νόμο.
Η εκτεταμένη διαφθορά και γραφειοκρατία που χαρακτηρίζει το δημόσιο απονομιμοποιούν την υποχρέωση του πολίτη επιβάρυνσης με τις δαπάνες συντήρησης του μηχανισμού.
Με τις χαμηλής ποιότητας δημόσιες υπηρεσίες το ίδιο.
Υπό το πρίσμα αυτό η στάση πληρωμών είναι δικαίωμα του πολίτη, μέχρι η πολιτική ηγεσία να σοβαρευτεί και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν εκ θεμελίων το κράτος-σαπρόφυτο. 
Κ.Στούπας-capital.gr