Μια τέλεια καταιγίδα

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΛΙΠΗΣ

Δυστυχώς για δεύτερη φορά από τότε που επιβλήθηκε το ευρώ οι δραχμιστές έχουν λόγους να είναι? αισιόδοξοι.

Το τρελό όνειρό τους, που λίγο έλλειψε να πραγματοποιηθεί βιαίως τον περασμένο Ιούλιο, αγγίζει πάλι τον στόχο.

Το φάντασμα της δραχμής μπορεί τώρα να εμφανιστεί στην αγορά και να ’ναι μάλιστα μέρα μεσημέρι.

Αυτή τη φορά δεν θα προκύψει ως ατύχημα, αλλά ως ώριμο «τέκνο της ανάγκης».

Την ώρα που όλοι εμφανίζονται να έχουν κοιμηθεί, η κόπωση στα έξι χρόνια της κρίσης να έχει καταβάλει τους πάντες, η επιστροφή της δραχμής λανσάρεται μέσα και έξω σαν ένα γλυκό νανούρισμα.

Ο Β. Σόιμπλε και οι άλλοτε ορκισμένοι εχθροί του στην Ελλάδα, συμπλέουν, σαν να έχουν υπογράψει στα κρυφά ανακωχή και εργάζονται πλέον για έναν κοινό σκοπό.

Ο Γερμανός αρχιερέας της λιτότητας μόνο που δεν δακρύζει όταν μιλάει για τα δεινά των Ελλήνων, που δεν τελειώνουν όσο η χώρα είναι στο ευρώ.

«Με τη δραχμή οι Έλληνες θα πονούσαν πολύ, αλλά μια φορά», μεταφράζουν πολλοί τη σκέψη του.

Το ίδιο λένε και οι Έλληνες δραχμιστές που επενδύουν στην κούραση και την αγανάκτηση που προκαλεί η κρίση εδώ και έξι χρόνια.

Και ότι δεν κατάφερε με τις παλαβομάρες του ο Γ. Βαρουφάκης και το τρελό δημοψήφισμά του ο ΣΥΡΙΖΑ με τα capital controls, έρχεται τώρα να το τελειώσει αργά-αργά, σαν μια σκουριασμένη μηχανή σε ανηφόρα, η φθορά και η απογοήτευση.

Η οικονομία αγκομαχεί, η κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα και αντιδρά απελπισμένα.

Εάν η Ευρώπη φοβούμενη τις προσφυγικές ροές επιχειρήσει τώρα να κλείσει και τα σύνορα με τα Σκόπια, τότε θα έχει επέλθει η τέλεια καταιγίδα.

Οι Έλληνες που μέχρι τώρα, το 80% και πλέον, επικροτούσε το ευρώ και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, είναι πολύ κοντά να κάνουν τη μεγάλη στροφή προς την? καταστροφή.

Ο Σόιμπλε και οι Έλληνες δραχμιστές τάζουν παραδείσους και καλούν τους πιστούς να πυκνώσουν τις τάξεις των αρνητών της λογικής και της σοβαρότητας.

Και η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να απαξιώσει τη σημασία του ευρώ, να αποδείξει ότι είναι μάταιος ο αγώνας για έξοδο από την κρίση και έμμεσα να προβάλει ως αναγκαιότητα την επιστροφή της δραχμής.

Το κλίμα αρχίζει να γίνεται ευνοϊκό για όσους μπορούν να στήσουν ακόμη ένα δημοψήφισμα με το πονηρό ερώτημα-δίλημμα «Δραχμή και όχι άλλα μέτρα ή ευρώ και αιματηρές θυσίες».

Ο αντιευρωπαϊσμός κερδίζει έδαφος, η δραχμή αρχίζει να λαμπιρίζει σαν φλουρί Κωνσταντινάτο?

imerisia.gr