από το amen.gr
Ἐπανερχόμενη σήμερα στὴν Κοζάνη μετὰ ἀπὸ σαράντα χρόνια ἀκριβῶς (δὲν ἔφτασα τὸ Μωυσῆ, ποὺ ἔμεινε ἑξήντα χρόνια στὴν ἔρημο...), θέλω νὰ χαιρετήσω ὅλους σας, ἀπὸ συγκίνηση, καὶ νὰ εὐχαριστήσω τοὺς ὀργανωτὲς τῆς σύναξής μας. Ὄχι γιατὶ δὲν συμπορεύτηκα στὸ βίο μου μὲ τὸ λόγο καί, κατὰ τὸ δυνατόν, μὲ τὴν πράξη, κατ᾽ ἀναλογίαν τοῦ θαυμασίου γέροντός μας Διονυσίου, ἀλλὰ γιατὶ πρώτη φορὰ βρίσκομαι μαζί σας καὶ μαζί μας παλαιοὶ καὶ νέοι μαθητές μου καὶ ἡ νέα γενιὰ αὐτῆς τῆς φιλοπρόοδης πόλης. Αὐτὴ ἡ γενιὰ δὲν πρέπει νά στερηθεῖ τὴ γνώση περὶ τῶν Πατέρων ἡμῶν, γιὰ νὰ καυχιέται ἱερῶς καὶ να ἔχει πατήματα βίου, ὥστε καὶ ἡ ἔκφραση «ἐμεῖς οἱ Κοζανίτες» νὰ ἀντιστοιχεῖ σὲ συγκεκριμένο ἐμπράγματο κοινωνικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ βίο.